Politechnika Lubelska świętuje 70-lecie istnienia. Na archiwalnych zdjęciach prezentujemy pierwsze lata funkcjonowania uczelni
Działania zmierzające do utworzenia w Lublinie uczelni technicznej rozpoczęto w 1950 roku. Uchwałą z 13 maja 1953 roku Rada Ministrów powołała jednowydziałową Wyższą Szkołę Inżynierską. Jej rektorem został prof. Stanisław Ziemecki, a głównym organizatorem i jednocześnie dziekanem Wydziału Mechanicznego – Stanisław Podkowa.
Pierwszy rok akademicki 107 absolwentów zainaugurowało podczas immatrykulacji, która odbyła się w gościnnych murach Katedry Fizyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. Uczelnia wówczas była specyficzna, bo choć miała swoje władze, wykładowców i pieczęcie urzędowe, to nie posiadała ani jednego metra kwadratowego własnych pomieszczeń. Dwóch pokoi z przeznaczeniem na rektorat użyczyło Technikum Budowlane, salę wykładową udostępniła Zasadnicza Szkoła Metalowa, a możliwość korzystania ze swoich pracowni fizycznych stworzył UMCS.
W kwietniu 1965 roku doszło do przekształcenia w Wyższą Szkołę Inżynierską. W tamtym okresie władze miasta przekazały dwunastohektarowy teren przy ul. Nadbystrzyckiej na budowę miasteczka akademickiego przyszłej politechniki. Pierwszym wybudowanym i oddanym do użytku budynkiem był Wydział Elektryczny. Do 1975 roku powstały cztery z pięciu zaplanowanych akademików, budynek Wydziału Budownictwa i Architektury, a w 1977 roku Wydział Mechaniczny i stołówka akademicka.
W tym samym roku nastąpił kolejny przełomowy moment, bo uczelnia uzyskała uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora. Wtedy została przekształcona w Politechnikę Lubelską i pod tym szyldem funkcjonuje do dziś.